İkimiz de ölelim
Şaşırma;
O kadar da saçma değil bu düşünce,
Her ana her saniye ben hasretinle üşüyünce,
Gözlerim gözlerinden uzak boşluğa düşünce,
Yok aşkım yok,senden kurtuluşu bekleyince,
Bu en güzeli çözümlerin içinde…
İkimiz de ölelim!
Korkma;
Ölüm zaten benim hep başucumda,
Aklımda,fikrimde,her gece başım yastığımda,
Uykumu uykusuzluğa,gülüşümü göz yaşlarına devredince,
Yani sensizlikte, çaresizce nefes almaya çalıştıkça,
Galiba tek kurtuluş böyle vahşice…
İkimiz de ölelim!
Tabi ya;
Sen ölsen…
Kim için ne için, niye ölesin?
Hem ölsen de biliyorsun sen kalbimdesin,
Üstelik sen sende olmasan da bendesin,
Dahası kolay mı kıymak o zeytin gözlere?
Öyleyse;
Ben ölsem…
Senin için, beni kavuran hasretin için,
Hem görmem gözlerini,
Duymam bana inat söylediklerini,
Zaten diyorlar ölünce unuturmuşum seni,
Ama söyle nasıl bırakırım buradaki ateşi,
Seni ve beni öldüren esas katilim gözlerini?
Öyleyse…
Her iki tarafta da edemeyeceksem ben sensiz,
Yaşamak ya da ölmek en güzeliyse aşkta hasretsiz,
Dedim ya;
Tek çözüm bu sorun yumağına,
Ucu sonu belirsiz bu aşk kuyusunda,
O siyah gözlerinin anısına,
Yani yangın bu aşkta,
Şaşırma ve korkma;
Bir defacık da elini ver de bana;
Beraber gidelim ebedi vuslata,